Τι διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Εύα Κουκούτση-ηθοποιός/εναλλακτικές θεραπείες. Αθήνα.

• «Ηράκλειτος» Ανδρέα Γεωργίου
• «Περί αμαρτίας, πάθους, βλέμματος και άλλων τινών» Τζίνας Πολίτη
• «Το μυστικό μήνυμα του νερού» Δρ/ς Μασάρου Εμότο
• «Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του 21» Κυριάκου Σιμόπουλου
• «Κλώνοι» Μ. Μάρσαλ Σμιθ
• «Η ζωή των μυρμηγκιών» Μωρίς Μάτερλιγκ
• «Ο μηχανικός του χαμένου χρόνου» Μαρσέλ Ντυσάν,Πιερ Καμπάν
• «΄Απαντα τα θεατρικά» Άκη Δημου
• «Τίμαιος» Πλάτωνα
• «Η τέχνη του πόλεμου» Σουν Τζου
• «Γνοφος αγνωσίας» αγνώστου
• «Ροζαριουμ φιλοσοφορουμ» Καρλ Γιουγκ
• «Η κοσμολογία της νόησης» Μ.Δανεζη-Σ.Θεοδοσιου
• «Η πολιτεία του Ήλιου» Παναγή Λεκατσά
• «Η άσκηση Ζεν» Ταϊζεν Ντεσιμαρου.

Ιώ Τσοκώνα - Μεταφράστρια. Αθήνα

Πέντε από τα βιβλία που διάβασα τους τελευταίους μήνες είναι:

• «Μετά τα μεσάνυχτα» της Δάφνη ντι Μωριέ
• «Χωρίς Ενοχές» της Πατρίτσια Χαϊσμιθ
• «Μητριά Πατρίδα» του Μιχάλη Γκανά
• «Η Αφή της παλάμης σου» της Ρέας Σταθοπούλου
• «Παλιό Σχολείο» του Τομπάιας Γουλφ

ΝΤΕΪΒ ΕΓΚΕΡΣ

ΝΤΕΪΒ ΕΓΚΕΡΣ
Τότε που σκοτείνιασε ο ουρανός

Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου
Μεταίχμιο 2008


Επιτέλους ένα βιβλίο που θα μας δώσει την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Ντέϊβ Έγκερς και τις πολύπλευρες δραστηριότητές του, ένα βιβλίο- απάντηση στην κατηγορία της Σουηδικής Ακαδημίας ότι η αμερικανική λογοτεχνία είναι απομονωμένη και αυτάρκης.
Παραμερίζοντας τις προσωπικές του μυθιστορίες ο Αμερικανός συγγραφέας κάθισε τρία χρόνια ακούγοντας τα λόγια ενός Σουδανού νεαρού που κατέφτασε στην Αμερική μαζί με χιλιάδες ακόμη «Χαμένα Παιδιά», θύματα του δεύτερου Σουδανέζικου εμφυλίου (1983-2005). Μέσα από μικροκασέτες και απευθείας συνεντεύξεις προέκυψε ένα αφήγημα ποταμός, το συνταρακτικό έπος ενός βασανισμένου χωριατόπαιδου που αντανακλά το δράμα μιας ολόκληρης χώρας και μιας σκοτεινής ηπείρου που ακόμη την εκμεταλλεύονται οι δυτικοί και ταλανίζουν οι ντόπιοι.

Στο βιβλίο ακούμε τη φωνή του Σουδανού Βαλεντίνο Ατσάκ Ντενγκ, όπως την ανάπλασε ο Ντέϊβ Έγκερς. Ο Ατσάκ εργάζεται εδώ και τρία χρόνια στην Ατλάντα, προσπαθώντας να μπει σε κάποιο κολέγιο. Ένα αντρόγυνο ληστών Αφροαμερικανών εισβάλλουν στο δωμάτιό του και αρπάζουν τα λιγοστά του υπάρχοντα, αφήνοντας να τον φυλάει ο πιτσιρικάς γιος τους. Ο τραυματισμένος Ατσάκ απευθύνει την ιστορία του στον οπλισμένο του φύλακα και αργότερα στον νοσοκόμο που τον περιθάλπει. Ο μονόλογός του, κι ας του έχουν σφραγίσει το στόμα, μας πάει λίγα χρόνια πίσω, στο χωριό του, όταν άρχισαν οι πρώτες επιθέσεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Σουδάν. Θα πυρποληθεί το χωριό, τις δίδυμες αδελφές του θα τις αρπάξουν οι Άραβες και αυτός, μόλις έξι χρονών, θα τρέξει να διασωθεί. Η εξαντλητική του πορεία θα κρατήσει χρόνια, θα βρεθεί στην Αιθιοπία, στην Κένυα, θα διασχίσει ποτάμια με ορεξάτους κροκόδειλους, θα διψάσει, θα πεινάσει, θα κινδυνεύσει από επιθέσεις οπλοφόρων και τυφλές βομβιστικές επιδρομές. Μόνη τους σωτηρία μια πιθανή στρατολόγηση στον ΛΑΣΣ για να πολεμήσουν ή συνδράμουν ακόμη και με αιμοδοσίες.

Χιλιάδες παιδιά και ενήλικες θα χαθούν, θα αρπαχτούν ως σκλάβοι, θα πεθάνουν από ασιτία και αρρώστιες. Ο Ατσάκ θα δει μπρος στα μάτια του ένα παιδί να κατασπαράζεται από λιοντάρι, θα αντικρίσει λιμασμένα παιδιά να ξεκοκαλίζουν έναν σκοτωμένο ελέφαντα. Στην Αιθιοπία θα ζήσουν σε στρατόπεδο κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και θα εκδιωχθούν και από εκεί αδυσώπητα. Στην Κένυα κάπως βελτιώνεται η θέση τους, ο Ατσάκ γνωρίζει την Ταμπίθα και φιλάει κορίτσι για πρώτη φορά. Εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα του ΟΗΕ που θα τον οδηγήσει μαζί με άλλα παιδιά στην Αμερική, σε οικογένειες σπόνσορες. Τελικά ο μικρός Σουδανός έρχεται στην μεγάλη χώρα, προστίθεται στο όνομά του και το «Βαλεντίνος», γνωρίζει προσωπικά την Τζέιν Φόντα και τον Τέντ Τέρνερ, δίνει το χέρι στην Αντζελίνα Τζολί που τους υπόσχεται βοήθεια. Ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπος με τον ρατσισμό, αναρωτιέται για την καινούργια του ταυτότητα αλλά και για αυτούς που ευθύνονται για τις σφαγές στην Αφρική.
Σε παρόμοιο ανθρωπιστικό ρόλο μπαίνει και ο τριανταεξάχρονος συγγραφέας Ντέϊβ Έγκερς που ζει σήμερα στο Σαν Φραντσίσκο: να αφυπνίσει τον κόσμο μέσω της λογοτεχνίας. Ξέρει πως αν γραφόταν μια προσωπική μαρτυρία θα διαβαζόταν ελάχιστα. Ένα μυθιστόρημα, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και με τη σφραγίδα ενός indie και ποιοτικού συγγραφέα, θα προκαλούσε το ενδιαφέρον του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού. Όμως η μετάπλαση μιας προσωπικής μαρτυρίας σε μυθιστόρημα κινδυνεύει να εκληφθεί ως μυθοπλασία, κι ας φαντάζουν ο Χακ Φιν και ο «Φύλακας στην Σίκαλη» σαν βουτυρομπεμπέδες μπρος στις περιπέτειες του Ατσάκ.

Ο Ντέϊβ Έγκερς έχει δικό του ανεξάρτητο εκδοτικό οίκο, τον McSweeney’s όπου εκδίδει τον Χαβιέ Μαρίας, τον Μισέλ Ουελμπέκ, τον Νικ Χόρνμπι. Διευθύνει το περιοδικό The Believer που θυμίζει το Granta στο ξεκίνημα του, έχοντας στο πλευρό του συγγραφείς όπως την Ζέιντι Σμιθ, τον Τζόνοθαν Σάφραν Φόε, την Νικόλ Κράους. Βγάζει το DVD περιοδικό Wholphin (στο τελευταίο τεύχος περιέχει ταινία μικρού μήκους του Γκας Βαν Σαντ βασισμένο σε διήγημα του Γουίλιαμ Μπάροουζ), οργανώνει σχολεία δωρεάν επιμόρφωσης παιδιών.
Πρόκειται για έναν πολυδιάστατο συγγραφέα τριών μη μυθοπλαστικών βιβλίων και τεσσάρων μυθοπλασίας, κοινωνικά αφυπνισμένο, με δική του αισθητική πρόταση που θα επηρεάσει το λογοτεχνικό τοπίο της Αμερικής.
Όπως γράφει η Ζέιντι Σμιθ, στο τελευταίο New York Review of Books, υπάρχουν δύο τάσεις στο αγγλόφωνο μυθιστόρημα: Ο κυρίαρχος λυρικός ρεαλισμός και η avant-garde που εκπροσωπεί ο Τομ ΜακΚάρθυ («Τα απομεινάρια», Πάπυρος) του οποίου το βιβλίο ανακηρύχθηκε από το The Believer το καλύτερο μυθιστόρημα του 2007. Αξίζει να παρακολουθήσουμε κι εμείς τον Ντέϊβ Έγκερς, αρχίζοντας με τον «σκοτεινό ουρανό» που -ύστερα από μια κοπιαστική αλλά καθόλου ζοφερή ανάγνωση- ξαναγίνεται φωτεινός.


ΝΕΑ, βιβλιοδρόμιο Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Τι διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Άρης Μεντίζης

Δημοσιογράφος – ερευνητής – λαογράφος, Παγγαίο


Μεταξύ άλλων:

• Βασίλης Αλεξάκης «μ.Χ.»
• Umberto Eco «Αναμνήσεις επί Χάρτου, Κείμενα για τη βιβλιοφιλία»
• Reviel Netz, William Noel «Ο Κώδικας του Αρχιμήδη»
• Αντρέα Καμιλλερι «Σκύλος από Τερακότα»
• Κώστας Ακρίβος «Πανδαιμόνιο»
• Ντάνιελ Κέλμαν «Η μέτρηση του χρόνου»
• Δήμητρα Βάκα «Στην καρδιά των Βαλκανίων»
• Έλενα Μαριένσκε «Το φαινόμενο Ρέζους»
• Βασίλης Κυριλλίδης «Ιστορίες της άλλης μέρας»
• Έντουαρτ Στόρτον «Στα βήματα του Αποστόλου Παύλου»
• Ουίλιαμ Τρέβορ «Οι εργένηδες των λόφων»
• Leila Haddad «Η αρχή του τιρμπουσόν»
• Ε.Μ.Σ. «Αφανείς Γηγενείς Μακεδονομάχοι 1903-1913»
• Νικ. Μουτσόπουλος «Τα τζάτζαλα»
• Ιωάννης Παπαζήσης «Ο άγνωστος ορυκτός πλούτος της Ελλάδος»
• Μ. Βαρβούνης «Παραδοσιακή θρησκευτική συμπεριφορά και θρησκευτική λαογραφία»
• Ε.Μ.Σ. «Το Μακεδονικό στα ξένα αρχεία»
• P. Scowen «Η μαύρη βίβλος της Αμερικής»
• Κωνσταντίνος Κόλμερ «Τα πετρέλαια της Ελλάδος»

Τι διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Μάριος Μπαζαίος, Οικονομολόγος, Διευθυντής Φεστιβάλ Νάξου

• Scott Meikle «Η οικονομική σκέψη του Αριστοτέλη»
• Gombrich «Η μικρή ιστορία του κόσμου»
• Gombrich «Το χρονικό της τέχνης»
• Olivier Rolin «Τοπία καταγωγής»
• Francois Jullien «Από την Ελλάδα στην Κίνα»
• Henri Micaux «Ονειροπολώντας με αφορμή αινιγματικές ζωγραφιές»
• Paul Riceur «Ο εαυτός ως άλλος»
• Αντρέ Μαλρώ «Το φανταστικό Μουσείο»
• Πόπη Ρηγοπούλου «Ο τρελός πρόεδρος και γυναικεία ηδονή»
• Μπρωντέλ «Η γραμματική των πολιτισμών»
• Τζον Φρήλι «Κωνσταντινούπολη»
• Χέγκελ «Περί αισθητικής»
• Μάρτιν Χάιντεγκερ «Τέχνη και χώρος»
• Κορνήλιος Καστοριάδης «Η ελληνική ιδιαιτερότητα»

Τα καλύτερα των NYT 2008 λίστα μυθοπλασίας

100 Notable Books of 2008

ΜΟΝΟΝ ο Κουτσί έχει μεταφραστεί μέχρις στιγμής στη γλώσσα μας. Φαντάζομαι έπονται κάποια σίγουρα ονόματα, ενώ Χάρι Κούνζρου και Αλεξάντερ Χεμόν καθώς δεν απέδωσαν με τα προηγούμενα βιβλία παραμένουν στάσιμοι.
Η λίστα έχει έθνικ, πολυφυλετικούς, πρωτοεμφανιζόμενους, έχει Μπολάνιο, που το βιβλίο του 2666 πάει για το Μυθιστόρημα της Χρονιάς, δίνει χώρο στην ποίηση.
Εντάξει δεν έχει Κλεζιό...τώρα που τους "μαστίγωσε" η Σουηδική Ακαδημία που με τα λεφτά του δυναμιτιστή το παίζει Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΕΡΩΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ, ίσως διαβάσουνε και λίγο.

Αχ, όσο σκέφτομαι και τις δικές μας λίστες που θα τεθούν σε κυκλοφορία...
Η Σμύρνη μάναμ' καίγεται, στην Αλεξάνδρεια θρηνούν, μοιρολογούν στην Πόλη

AMERICAN WIFE. By Curtis Sittenfeld. (Random House, $26.) The life of this novel’s heroine — a first lady who comes to realize, at the height of the Iraq war, that she has compromised her youthful ideals — is conspicuously modeled on that of Laura Bush.
ATMOSPHERIC DISTURBANCES. By Rivka Galchen. (Farrar, Straus & Giroux, $24.) The psychiatrist-narrator of this brainy, whimsical first novel believes that his beautiful, much-younger Argentine wife has been replaced by an exact double.
BASS CATHEDRAL. By Nathaniel Mackey. (New Directions, paper, $16.95.) Mackey’s fictive world is an insular one of musicians composing, playing and talking jazz in the private language of their art.
BEAUTIFUL CHILDREN. By Charles Bock. (Random House, $25.) This bravura first novel, set against a corruptly compelling Las Vegas landscape, revolves around the disappearance of a surly 12-year-old boy.
BEIJING COMA. By Ma Jian. Translated by Flora Drew. (Farrar, Straus & Giroux, $27.50.) Ma’s novel, an important political statement, looks at China through the life of a dissident paralyzed at Tiananmen Square.
A BETTER ANGEL: Stories. By Chris Adrian. (Farrar, Straus & Giroux, $23.) For Adrian — who is both a pediatrician and a divinity student — illness and a heightened spiritual state are closely related conditions.
BLACK FLIES. By Shannon Burke. (Soft Skull, paper, $14.95.) A rookie paramedic in New York City is overwhelmed by the horrors of his job in this arresting, confrontational novel, informed by Burke’s five years of experience on city ambulances.
THE BLUE STAR. By Tony Earley. (Little, Brown, $23.99.) The caring, thoughtful hero of Earley’s engrossing first novel, “Jim the Boy,” is now 17 and confronting not only the eternal turmoil of love, but also venality and the frightening calls of duty and war.
THE BOAT. By Nam Le. (Knopf, $22.95.) In the opening story of Le’s first collection, a blocked writer succumbs to the easy temptations of “ethnic lit.”
BREATH. By Tim Winton. (Farrar, Straus & Giroux, $23.) Surfing offers this darkly exhilarating novel’s protagonist an escape from a drab Australian town.
DANGEROUS LAUGHTER: Thirteen Stories. By Steven Millhauser. (Knopf, $24.) In his latest collection, Millhauser advances his chosen themes — the slippery self, the power of hysterical young people — with even more confidence and power than before.
DEAR AMERICAN AIRLINES. By Jonathan Miles. (Houghton Mifflin, $22.) Miles’s fine first novel takes the form of a letter from a stranded traveler, his life a compilation of regrets, who uses the time to digress on an impressive array of cultural issues, large and small.
DIARY OF A BAD YEAR. By J. M. Coetzee. (Viking, $24.95.) Coetzee follows the late career of one Señor C, who, like Coetzee himself, is a South African writer transplanted to Australia and the author of a novel titled “Waiting for the Barbarians.”
DICTATION: A Quartet. By Cynthia Ozick. (Houghton Mifflin, $24.) In the title story of this expertly turned collection, Henry James and Joseph Conrad embody Ozick’s polarity of art and ardor.
ELEGY: Poems. By Mary Jo Bang. (Graywolf, $20.) Grief is converted into art in this bleak, forthright collection, centered on the death of the poet’s son.
THE ENGLISH MAJOR. By Jim Harrison. (Grove, $24.) A 60-year-old cherry farmer and former English teacher — an inversion of the classic Harrison hero — sets out on a trip west after being dumped by his wife.
FANON. By John Edgar Wideman. (Houghton Mifflin, $24.) Wideman’s novel — raw and astringent, yet with a high literary polish — explores the life of the psychiatrist and revolutionary Frantz Fanon.
THE FINDER. By Colin Harrison. (Sarah Crichton/Farrar, Straus & Giroux, $25.) A New York thriller, played out against the nasty world of global capitalism.
FINE JUST THE WAY IT IS: Wyoming Stories 3 . By Annie Proulx. (Scribner, $25.) These rich, bleak stories offer an American West in which the natural elements are murderous and folks aren’t much better.
THE GOOD THIEF . By Hannah Tinti. (Dial, $25.) In Tinti’s first novel, set in mid-19th-century New England, a con man teaches an orphan the art of the lie.
HALF OF THE WORLD IN LIGHT: New and Selected Poems. By Juan Felipe Herrera. (University of Arizona, paper, $24.95.) Herrera, known for portrayals of Chicano life, is unpredictable and wildly inventive.
HIS ILLEGAL SELF. By Peter Carey. (Knopf, $25.) In this enthralling novel, a boy goes underground with a defiant hippie indulging her maternal urge.
HOME. By Marilynne Robinson. (Farrar, Straus & Giroux, $25.) Revisiting the events of her novel “Gilead” from another perspective, Robinson has written an anguished pastoral, at once bitter and joyful.
INDIGNATION. By Philip Roth. (Houghton Mifflin, $26.) Marcus Messner is a sophomore at a small, conservative Ohio college at the time of the Korean War. The novel he narrates, like Roth’s last two, is ruthlessly economical and relentlessly deathbound.
THE LAZARUS PROJECT. By Aleksandar Hemon. (Riverhead, $24.95.) This novel’s despairing immigrant protagonist becomes intrigued with the real-life killing of a presumed anarchist in Chicago in 1908.
LEGEND OF A SUICIDE. By David Vann. (University of Massachusetts, $24.95.) In his first story collection, Vann leads the reader to vital places while exorcizing demons born from the suicide of his father.
LIFE CLASS. By Pat Barker. (Doubleday, $23.95.) Barker’s new novel, about a group of British artists overtaken by World War I, concentrates more on the turmoil of love than on the trauma of war.

LUSH LIFE. By Richard Price. (Farrar, Straus & Giroux, $26.) Chandler — and Bellow, too — peeps out from Price’s novel, in which an aspiring writer cum restaurant manager, mugged in the gentrifying Lower East Side of Manhattan, himself becomes a suspect.
A MERCY. By Toni Morrison. (Knopf, $23.95.) Summoning voices from the 17th century, Morrison performs her deepest excavation yet into America’s history and exhumes the country’s twin original sins: the importation of African slaves and the near extermination of Native Americans.
MODERN LIFE: Poems . By Matthea Harvey. (Graywolf, paper, $14.) Harvey is willing to take risks, and her reward is that richest, rarest thing, genuine poetry.
A MOST WANTED MAN . By John le Carré. (Scribner, $28.) This powerful novel, centered on a half-Russian, half-Chechen, half-crazy fugitive in Germany, swims with operatives whose desperation to avert another 9/11 provokes a slow-burning fire in every line.
MY REVOLUTIONS. By Hari Kunzru. (Dutton, $25.95.) Kunzru’s third novel is an extraordinary autumnal depiction of a failed ’60s radical.
NETHERLAND. By Joseph O’Neill. (Pantheon, $23.95.) In the wittiest, angriest, most exacting and most desolate work of fiction yet about post-9/11 New York and London, the game of cricket provides solace to a man whose family disintegrates after the attacks.
OPAL SUNSET: Selected Poems, 1958-2008. By Clive James. (Norton, $25.95.) James, a staunch formalist, is firmly situated in the sociable, plain-spoken tradition that runs from Auden through Larkin.
THE OTHER. By David Guterson. (Knopf, $24.95.) In this novel from the author of “Snow Falling on Cedars,” a schoolteacher nourishes a friendship with a privileged recluse.
OUR STORY BEGINS: New and Selected Stories. By Tobias Wolff. (Knopf, $26.95.) Some of Wolff’s best work is concentrated here, revealing his gift for evoking the breadth of American experience.
THE ROAD HOME. By Rose Tremain. (Little, Brown, $24.99.) A widowed Russian emigrant, fearfully navigating the strange city of London, learns that his home village is about to be inundated.
THE SACRED BOOK OF THE WEREWOLF. By Victor Pelevin. Translated by Andrew Bromfield. (Viking, $25.95.) A supernatural call girl narrates Pelevin’s satirical allegory of post-Soviet, post-9/11 Russia.
THE SCHOOL ON HEART’S CONTENT ROAD. By Carolyn Chute. (Atlantic Monthly, $24.) In Chute’s first novel in nearly 10 years, disparate characters cluster around an off-the-grid communal settlement.
SIR GAWAIN AND THE GREEN KNIGHT: A New Verse Translation. By Simon Armitage. (Norton, $25.95.) One of the eerie, exuberant joys of Middle English poetry, in an alliterative rendering that captures the original’s drive, dialect and landscape.
SLEEPING IT OFF IN RAPID CITY: Poems, New and Selected. By August Kleinzahler. (Farrar, Straus & Giroux, $26.) Kleinzahler seeks the true heart of places, whether repellent, beautiful or both at once.
TELEX FROM CUBA. By Rachel Kushner. (Scribner, $25.) In this multilayered first novel, international drifters try to bury pasts that include murder, adultery and neurotic meltdown, even as the Castro brothers gather revolutionaries in the hills.

2666. By Roberto Bolaño. Translated by Natasha Wimmer. (Farrar, Straus & Giroux, cloth and paper, $30.) The five autonomous sections of this posthumously published novel interlock to form an astonishing whole, a supreme capstone to Bolaño’s vaulting ambition.

UNACCUSTOMED EARTH. By Jhumpa Lahiri. (Knopf, $25.) In eight sensitive stories, Lahiri evokes the anxiety, excitement and transformations felt by Bengali immigrants and their American children.
THE UNFORTUNATES. By B. S. Johnson. (New Directions, $24.95.) This novel, first published in 1969, dovetails theme (the accidents of memory) with eccentric form (unbound chapters to be read in any order).
WHEN WILL THERE BE GOOD NEWS? By Kate Atkinson. (Little, Brown, $24.99.) Jackson Brodie, the hero of Atkinson’s previous literary thrillers, takes the case of a mother and baby who suddenly disappear.
THE WIDOWS OF EASTWICK. By John Updike. (Knopf, $24.95.) In this ingenious sequel to “The Witches of Eastwick,” the three title characters, old ladies now, renew their sisterhood, return to their old hometown and contrive to atone for past crimes.
YESTERDAY’S WEATHER. By Anne Enright. (Grove, $24.) Working-class Irish characters grapple with love, marriage, confusion and yearning in Enright’s varied, if somewhat disenchanted, stories.

Τι διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Στέλιος Κρασανάκης. Ψυχίατρος,Σκηνοθέτης δραματοθεραπευτής, περιοχή Χϊλτον, Αθήνα


Ξεχώρισε:

• Πωλ Ρικέρ «Η ζωντανή μεταφορά»
• Βίτολντ Γκόμπροβιτς «Μαθήμαρα φιλοσοφίας σε 6 ώρες και 1 τέταρτο».
• Έρνστ Γιούνγκερ «Ναρκωτικά και μέθη»

Επίσης διάβασε:

• Γκέοργκ Μπύχνερ «Λεντς»
• Γουίλιαμ Στάιρον «Θέα στο σκοτάδι»
• Βιρτζίνια Γουλφ «Πώς να είσαι άρρωστος»
• Σλάβοτς Ζίζεκ «Η Μαριονέτα και ο νάνος»/ «Μίλησε κανείς για δημοκρατία»
• Σελίν «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας»
• Τζορτζ Στάινερ «Η βαρβαρότητα της άγνοιας»
• Πωλ Σελάν «Ο μεσημβρινός και άλλα πεζά»
• Χάιντεγκερ, Σαπίρο, Ντεριντά «Τα παπούτσια του Van Goh»
• Τζιόρτζιο Άγκαμπεν «Βεβηλώσεις»
• Λούντβιχ Τικ «Ο ξανθός Έκμπεργκ»
• Νταβουάν Φρανσουάζ «Η τρέλα Βιτγκενστάιν»
• Τόμας Μαν «Τόνιο Κρέγκερ»
• Πέρσιβαλ Έβερεττ «Οι πληγωμένοι»
• Ενρίκε Βίλα-Μάτας «Η νόσος του Μοντάνο»
• Ίαν ΜακΓιούαν «Σάββατο»
• Θάνος Λίποβιτς «Ψυχανάλυση, πολιτική, φιλοσοφία, κουλτούρα»
• Κριστιάν Μετζ «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος»
• Αντρέ Μαλρώ «Το φανταστικό μουσείο»
• Μωρίς Μπλανσώ «Θωμάς ο σκοτεινός»
• Έριχ Άσενμπαχ «Μίμησις»

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΕΛΙΟ !!

Βιβλία που διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Μάκης Αμανατίδης, βιβλιόφιλος, Σέρρες


Διάβασα και γοητεύτηκα:

• Ρέυ Μπράντμπερυ - Κρασί απο πικραλίδα
• Ερικ-Εμμανουέλ Σμιτ - Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου
• Αντριου Ο'Χάγκαν - Να ΄σαι κοντά μου

Επίσης τα παρακάτω:

• Κόρμακ ΜακΑρθυ - Ο δρόμος
• Ντάνιελ Κέλμαν - Η μέτρηση του κόσμου
• Ντάνιελ Κέλμαν - Εγώ και ο Καμίνσκι
• Ντοστογιέφσκι - Η ήμερη
• Μπρους Τσάτγουιν - Ουτς
• Τζόναθαν Κόου - Σαν τη βροχή πριν πέσει
• Αρτούρο Περεθ-Ρεβερτε - Ο ζωγράφος των μαχών
• Ίαν Μακ Γιούαν - Άμστερνταμ
• Ίαν Μακ Γιούαν - Στην ακτή
• Jasper Fforde - Η υπόθεση Τζεην Έυρ
• Έλια Μπαρθέλο - Το μυστικό του χρυσοχόου
• David Sedaris - Γυμνός
• Αν Ενράιτ - Η συγκέντρωση
• Χοσέ Κάρλος Σομόθα - Γράμματα ενός ασήμαντου δολοφόνου
• Κική Δημουλά - Εκτός σχεδίου
• Συλλογή - Η Αθήνα τη νύχτα
• Γιαν Χένρικ Σβαν - Οι περιπλανώμενοι
• Λούντβιχ Τηκ - Ο ξανθός ΄Εκμπερτ
• Κλάους Μαν - Λούντβιχ
• Σωλ Μπέλοου - Άδραξε τη μερα
• Μαριάννα Κορομηλά - Η Μαρία των Μογγόλων
• Ζέιντι Σμιθ - Συλλέκτης αυτόγραφων
• Ντέιβιντ Λοτζ - Μικρός που είναι ο κόσμος, Μικρές πικρές αλήθειες, Θεραπεία, Νέα από τον παράδεισο
• Ιζαμπέλ Αλιέντε - Όλες οι μέρες
• Αλεσάντρο Μπαρίκο - Ιστορία σαν παραμύθι

Διάβασα και απογοητεύτηκα:

• Λένος Χρηστίδης - Μονολογκ
• Ανδρέας Μήτσου - Ο κύριος Επισκοπάκης

Ξαναδιάβασα με μεγάλη χαρά τα:

• Μισέλ Φάις - Το μέλι και η στάχτη του Θεού
• Δημήτρης Χατζής - Το τέλος της μικρής μας πόλης
• Νίκος Καββαδίας - Η βάρδια
• Γιάννης Ξανθούλης - Η εποχή των καφέδων
• Μένης Κουμανταρέας - Σεραφείμ και Χερουβείμ
• Νίκος Χουλιαράς - Το μπακακόκ
• Ραιημόν Κενώ - Η Ζαζί στο μετρό

θα ακολουθήσουν και άλλοι φίλοι/ες με τις δικές τους λίστες. Παραλείπονται -αυτονόητατα- δικά μου βιβλία που ορισμένοι τα διαβάζουν κατευθείαν και από το χειρόγραφο.
Οι φίλοι βιβλιο-bloggers μένουν εκτός, εκτός και πολύ καλοί φίλοι που δεν διαβάζουν καθόλου.

Τι διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Μαρία Πανεζή, Λέκτορας στο Osgoode Hall Law School, προσωρινός κάτοικος Toronto

Διάβασε πέρα από τα βιβλία της δουλειάς της:

• Leonard Cohen, The Favourite Game
• Michel Houellebecq, Whatever (μετάφραση στα αγγλικά Paul Hammond)
• Michel Houellebecq, Platform (μετάφραση στα αγγλικά: Frank Wynne)
• Jose Saramango, All the names (μετάφραση στα αγγλικά: Margaret Jull Costa)
• David Guterson, Snow falling on Cedars
• John Berger, To the wedding
• Γιώργος Σεφέρης, Μέρες (Α εώς Δ)
• Norman Mailer, Castle in the Forest
• Frank McCourt, Angela’s Ashes
• Jane Gallop, Feminist Accused of Sexual Harassment
• Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες Πολιτείες (Η Λέσχη)
• The Reader, Bernhard Schlink (μετάφραση στα αγγλικά: Carol Janeway)
• Henry James, What Maisy Knew
• Λώρενς Ντάρελ, Αλεξανδρινό Κουαρτέτο (Ιουστίνη) (μετάφραση στα ελληνικά: Αιμίλιος Χουρμούζιος)
• Στρατής Τσίρκας Ακυβέρνητες Πολιτείες (Αριάγνη)
• Λώρενς Ντάρελ, Αλεξανδρινό Κουαρτέτο (Βαλτάσαρ) (μετάφραση: Αιμίλιος Χουρμούζιος)
• Vladimir Nabokov, Pnin
• Ανδρέας Εμπειρίκος, Ο Μέγας Ανατολικός (τόμοι Α και Δ)
• Douglas Coupland, Girlfriend in a Coma
• Allan Hollinghurst, The Swimming Pool Library
• Στρατής Τσίρκας, Ακυβέρνητες Πολιτείες (Νυχτερίδα)
• James Joyce, Ulysses (μάλλον τον σταμάτησε)
• Ernest Suckler, The mountain and the valley
• Gabrielle Roy, Cet ete qui chantait
• Yukio Mishima, Death in Midsummer and other stories (μετάφραση στα αγγλικά: Edward G. Seidensticker, Ivan Morris, Donald Keene, Geoffrey W. Sargent)
• Ρεα Γαλανάκη, Ο Βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά
• William Faulkner, Light in August
• Μπάρμπαρα Βάιν, Η νύχτα δεν είναι αρκετά μεγάλη (μετάφραση στα ελληνικά, Τόνια Κοβαλένκο)
• Mohsin Hamid, The reluctant fundamentalist
• Roberto Bolano, Savage Detectives (μετάφραση στα αγγλικά: Natasha Wimmer)
• Λώρενς Ντάρελ, Αλεξανδρινό Κουαρτέτο (Μαουντολιβ) (μετάφραση Αιμίλιος Χουρμούζιος)
• Italo Calvino, If on a winter’s night a traveller
• Frank Baum, The wonderful wizard of Oz
• Kazuo Ishiguro, An artist of the floating world
• Born Digital, John Palfrey, Urs Gasser
• Jens Peter Jacobsen, Niels Lyhne (μετάφραση στα αγγλικά: Tiina Nunnally)
• Simone de Beauvoir, Letters to Sartre (μετάφραση στα αγγλικά: Quintin Hoare)

θα ακολουθήσουν και άλλοι φίλοι/ες με τις δικές τους λίστες. Παραλείπονται -αυτονόητατα- δικά μου βιβλία που ορισμένοι τα διαβάζουν κατευθείαν και από το χειρόγραφο.
Οι φίλοι βιβλιο-bloggers μένουν εκτός, εκτός και πολύ καλοί φίλοι που δεν διαβάζουν καθόλου.

Τι διάβασαν οι φίλοι μου μέσα στο 2008

Κώστας Βελινόπουλος, σκηνογράφος, κάτοικος Κεραμεικού, Αθήνα

Διάβασε και ξεχώρισε:
· Γιέρζι Κοζίνσκι «Το Βαμμένο Πουλί»
· Βίκτορ Σερζ «Υπόθεση Τουλάγιεφ»
· Ζ.Π. Σαρτρ «Άγιος Ζενέ»
· Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Το Χωριό Στεπαντίκοβο»
· Φραντς Κάφκα «Μικρά πεζά και διηγήματα»
· Stephane Audeguy «Η θεωρία των νεφών»
· Τζ. Μ. Κουτσί «Τα χρόνια του σιδήρου»
· Χάινερ Μίλλερ «Φιλοκτήτης»


Διάβασε ή ξαναδιάβασε:
· Ίταλο Σβέβο «Η συνείδηση του Ζήνωνα»
· Τζ.Μ. Κουτσί «Τα ξένα ακρογιάλια»
· Τζάνετ Μάλκομ «Δυο ζωές»
· Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «Άβυσσος»
· Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «Τα όνειρα και οι μοίρες»
· Α.Ρ.Γκριγιέ «Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα»
· Λουίτζι Πιραντέλο «Η αποκλεισμένη»
· Πατρίτσια Χάισμιθ «Αυτή η γλυκιά αρρώστια»
· Φερντινάν Σελίν «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας»
· (Συλλογικό) «Η συστημική οικογενειακή θεραπεία»
· Μ.Πάβιτς «Δεύτερο σώμα»
· Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ «Λολίτα»
· Τρούμαν Καπότε «Άλλες φωνές, άλλοι τόποι»
· Γιαν Νέρουντα «Ιστορίες από την παλιά Πράγα»
· Αντουάν Μπιγιό «Η σύγχυση του μαθητή Βιττγκενστάιν»
· Ολιβιέ Ρολίν «Τοπία μνήμης»
· Τζ. Μπάλντουιν «Το δωμάτιο του Τζιοβάνι»
· Ματσούκι Ικεζάουα «Το βάρος των λουλουδιών»
· Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Λευκές νύχτες»
· Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Υπόγειο»
· Βίκτορ Σερζ «Ιστορία ενός επαναστάτη»
· Φράντς Κάφκα «Μεταμόρφωση»
· Ρόδη Ρούφου «Οι Γραικύλοι»
· Ντανίλο Κις «Κήπος στάχτες»
· Μ. Ελιάντε «Η δεσποινίς Χριστίνα»
· Νικόλ Αβρίλ «Εγώ , η Ντόρα Μααρ»
· Ελφρίντε Γέλινεκ «Οι αποκλεισμένοι»
· Άντριου Ο’ Χάγκαν «Να είσαι κοντά μου»
· Αλαίν Ναρντώ «Όταν λειώνουν οι πάγοι»
· Ανρύ Μισώ «Ονειροπολώντας, ονειρικές ζωγραφιές»
· Πάστερνακ-Τσβετάγιεβα-Ρίλκε «Αλληλογραφία»
· Φώτης Καλαμαντής «Εντελώς Κουκουρίκου»
· Δημήτρης Βικέλας «Διηγήματα»



θα ακολουθήσουν και άλλοι φίλοι/ες με τις δικές τους λίστες. Παραλείπονται -αυτονόητατα- δικά μου βιβλία που ορισμένοι τα διαβάζουν κατευθείαν και από το χειρόγραφο.

Όρος Παγγαίο Νοέμβριος

Ένας χρόνος με τους "Χάρτες" παρέα με ανώνυμους και επώνυμους βιβλιόφιλους και μη. Ξεκίνησε ως ημερολόγιο του βιβλίου και κατέληξε "προσωπικό λεύκωμα".
Η εμπειρία ενδιαφέρουσα. Αναρωτιέμαι αν αξίζει να συνεχιστεί ή να συνεχίσω στα μυστικά ημερολόγια των τριάντα και τόσων χρόνων. Ή στην σιωπή της ανάγνωσης.
Στην σιωπή γενικότερα-δεν ξέρω ακόμη.

Η Ζέιντι Σμιθ πάνω στο αγγλόφωνο μυθιστόρημα

Δυο μονοπάτια για το αγγλόφωνο Μυθιστόρημα


Παρακολουθώ με προσοχή τις κριτικές της Ζέιντι Σμιθ που -αν μη τι άλλο και αν δεν γίνει μια Τόνι Μόρισον ή μια Τζόις Κάρολ Όουτς –θα καταλήξει μια σοβαρή ακαδημαϊκός.
Το τελευταίο της κείμενο δημοσιεύεται στο The New York Review of Books Two paths for the Novel με αφορμή δύο μυθιστορήματα το Netherland του Joseph O’Nell και το Remainder του Tom McCarthy το οποίο κυκλοφορεί από πέρυσι στις Απομεινάρια εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, χωρίς να συναντήσει κάποια αναγνωστική ή κριτική αναγνώριση στη χώρα μας που προτιμάει τα νησάκια με μαντολίνα ή τα λεπρώδη της κυρίας Χίσλοπ.

Στο κριτικό δοκίμιο των 10.000 λέξεων (!) αναλογίζεται όχι μόνον πάνω στο μέλλον του αγγλόφωνου μυθιστορήματος και στις λογοτεχνικές τάσεις, αλλά και στον πολιτικό διάλογο που εγείρεται μέσα από τα δύο εντελώς λογοτεχνικώς αντίθετα μυθιστορήματα. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο, μακάρι να το μεταφράσει κάποιος στα ελληνικά.
Χαίρομαι πάντως που καταλήγει «υπέρ» του Τομ ΜακΚάρθυ του οποίου το μυθιστόρημα Remainder το περιοδικό The Believer ανακήρυξε το μυθιστόρημα της χρονιάς και το οποίο διάβασα και στις δύο γλώσσες με θαυμαστή αμηχανία.
Όσο για το αμερικανικό Believer (το εντόπισα στην "Πολιτεία") πρόκειται να δράσει με τον ίδιο τρόπο που επέδρασε το GRANTA τις προηγούμενες δεκαετίες με βάση τη Βρετανία. Ο ιδρυτής του περιοδικού Dave Eggers, νέος συγγραφέας, εκδότης και με πολύπλευρη πολιτιστική δραστηριότητα μεταφράζεται και στη χώρα μας με το τελευταίο του βιβλίο What is What (που διαβάζουμε αυτή την στιγμή) οπότε θα τα ξαναπούμε σύντομα γι’ αυτόν και την λογοτεχνική παρέα του.

Ripliad

ΓΥΜΝΟΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
(PLEIN SOLEIL)

Θρίλερ Γαλλία, Ιταλία 1960 (Έγχρ.) 112'
Σκηνοθεσία: Ρενέ Κλεμάν
Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Μορίς Ρονέ, Μαρί Λαφορέ, Ρόμι Σνάιντερ



Βασισμένη στο βιβλίο της Patricia Highsmith "Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ", η ταινία του Rene Clement είναι η κορυφαία μεταφορά βιβλίου της στη μεγάλη οθόνη με τον Αλέν Ντελόν σε έναν από τους ρόλους που σημάδεψαν την καριέρα του και τον έκανε σταρ καθώς ακόμη και η ίδια συγγραφέας θεώρησε ότι έπαιξε σωστά τον χαρακτήρα του βιβλίου.
Ο Τομ Ρίπλεϊ με το «αγγελικό» πρόσωπο είναι ο ψυχοπαθής δολοφόνος που κλέβει σταδιακά τη ζωή του συνομηλίκου του πλούσιου Φιλίπ Γκρίνλιφ. Αδίστακτος και ραδιούργος δεν διστάζει να σκοτώσει το φίλο του για να ολοκληρώσει τα σχέδιά του. Ένα πρωτότυπο νουάρ από τη σκοπιά του δολοφόνου και όχι του θύματος, γυρισμένο σε καλοκαιρινά τοπία και σε κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και πλαισιωμένο από τη θαυμάσια μουσική του Νίνο Ρότα. Μια ταινία που έχει μέχρι τις μέρες μας φανατικούς θαυμαστές συμπεριλαμβανομένου του Μάρτιν Σκορτσέζε.

Το 1999 η ταινία ξαναγυρίστηκε με τον αυθεντικό τίτλο σε σκηνοθείσα Άντονυ Μιγκέλα και με πρωταγωνιστές τον Ματ Ντέιμον, Γκουίνεθ Πάλτροου και Τζουντ Λω.

Η Πατρίτσια Χάισμιθ (1921-1995) έχει γράψει πολλά μυθιστορήματα. Το πρώτο της μυθιστόρημα “Strangers on the train” (1950) γυρίστηκε σε ταινία από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Πέντε βιβλία ολοκληρώνουν την «Ριπλιάδα».στηρίζονται πάνω στον χαρακτήρα του Τομ Ρίπλευ, που περιλαμβάνεται στους 100 καλύτερους χαρακτήρες μυθιστορημάτων του 20ου αιώνα και φυσικά η συνέχιση βιβλίων με ήρωα τον Ρίπλεϊ αδικείται στο φινάλε της ταινίας που τον θέλουν να συλλαμβάνεται.

Η ταινία προβάλλεται απόψε, Τετάρτη 12 Νοεμβρίου στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών στις 8μμ. Είσοδος ελεύθερη

Η Μεγάλη Άμμος

Τετάρτη, 12 Νοεμβρίου 2008, ώρα: 20.30

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, ο πολιτιστικός σύλλογος Διαδρομές και οι εκδόσεις Κέδρος παρουσιάζουν τον συγγραφέα

Βαγγέλη Ραπτόπουλο

και το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΜΟΣ

στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας.

Τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο θα παρουσιάσει ο συγγραφέας

Βασίλης Κυριλλίδης.

Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η φιλόλογος Παρασκευή Φετά.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον συγγραφέα.

Παρακολουθήστε την εκδήλωση ζωντανά στη διεύθυνση:

http:// diadromes.net

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ της γραφής

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
«Οι Δαιμονισμένοι»

Πέρυσι το καλοκαίρι ένας φίλος, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής του, πήρε στα χέρια του τους Δαιμονισμένους. Το κάνει τακτικά αυτό: ο Ντοστογιέφσκι μου έλεγε είναι ο μόνος συγγραφέας που μπορεί να τον βοηθήσει. Μια άλλη πενηντάρα φιλόλογος μου έλεγε ότι δεν τον αντέχει, πονάει το στομάχι της κάθε φορά που στρώνεται να διαβάσει ένα του μυθιστόρημα. Κρατάω την λέξη «στρώνεται» γιατί δεν διαβάζεται διαφορετικά ένα τέτοιο μυθιστόρημα.
Το είχα χρόνια κατά νου να το διαβάσω, σχεδόν όλα τα άλλα είχαν προηγηθεί, ο “Ηλίθιος” το πιο πρόσφατο. Όμως κανένα δεν είχε τέτοια επίδραση πάνω μου όσο το συγκεκριμένο έργο. Οι πρώτες διακόσιες σελίδες είναι κάπως αργόσυρτες καθώς εισάγουν τους βασικούς χαρακτήρες. Όμως επιστρέφοντας στην αρχή, μετά το πέρα της ανάγνωσης, το κείμενο γίνεται διαμπερές. Όχι, δεν είναι δύσκολος ο Ντοστογιέφσκι, ούτε ήταν πιο ανθεκτικοί όσοι τον διάβαζαν τότε στην εποχή του. Απλώς εμείς ελαφρύναμε τις ζωές μας και περικυκλωθήκαμε από μια βαρετή σάχλα που μας αναγκάζει να αντιμετωπίζουμε ως δυσπρόσιτα ή ασήκωτα παρόμοια έργα.
Η ανάγνωση κράτησε περίπου δέκα μέρες με μολύβι στο χέρι, διάβασμα αρκετών ωρών ημερησίως, ώστε να μπορώ να επιστρέφω σε χαμένα σημεία. Με δεδομένο ότι ήταν ανάγνωση «επαγγελματική» -λόγω του σεμιναρίου στις Σέρρες- έγινε ακόμη πιο προσεκτική. Η ελάχιστη περίληψη που αδικεί το βιβλίο απλώνεται σε δέκα σελίδες. Οι άνθρωποι που εμφανίζονται ως μικροί και μεγάλοι χαρακτήρες γύρω στους 50.
Εδώ δεν πρόκειται να αναφερθώ στο έργο, μιλάω προσωπικά για την αναγνωστική εμπειρία και μόνον. Όσοι θα έρθουν στη Βιβλιοθήκη θα ακούσουν μια ελάχιστη εισαγωγή στο μυθιστόρημα μιας ώρας. Μας χωράνε 1.100 σελίδες σε εξήντα λεπτά; Σαφώς και πρόκειται για ένα βιβλίο που άνετα θα κρατούσε για ώρες. Όμως το ζητούμενο είναι να μοιραστείς την εμπειρία σου και να πείσεις κάποιους άλλους να την δοκιμάσουν αναγνωστικά ή ακόμη να ακούσεις άλλες γνώμες.
Ανέτρεξα και στα θεωρητικά: Μπαχτίν, Παπαγιώργης, Τρουαγιά, Γκρόσμαν. Αλίμονο πού να βρεις την πεντάτομη βιογραφία του Τζόζεφ Φρανκ των 3.000 σελίδων…αυτή κι αν θέλει μια ζωή ανάγνωση. Ένα από τα ωραιότερα δοκίμια σύγχρονης ανάγνωσης ήταν της Τζόις Κάρολ Όουτς η οποία με έφερε σε αμηχανία λέγοντας ότι το διάβασε αρκετές φορές ώστε να τον τοποθετεί αμέσως μετά τους αρχαίους τραγικούς και τον Σαίξπηρ.
Λίγες ώρες μετά το τέλος της ανάγνωσης των Δαιμονισμένων πήρα στα χέρια μου ορισμένα σύγχρονα μυθιστορήματα για τα οποία είχα θετική γνώμη και μου φάνηκαν εφηβικά αναγνώσματα. Εντάξει, θα συνέλθω. Δεν μπορεί να διαβάζεις μια ζωή τέτοια βιβλία.
Είτε μας αρέσει είτε όχι ο άνθρωπος αυτός παραμένει η Λογοτεχνική Βίβλος: κι αδιάβαστη να παραμένει ο Λόγος της βαραίνει ακόμη και στους άπιστους απέναντί της, στους αιρετικούς και στους αλλόπιστους.

Οι Δαιμονισμένοι θα παρουσιαστούν στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, στα πλαίσια του 5ου κύκλου των λογοτεχνικών σεμιναρίων με τίτλο «Ξαναδιαβάζοντας του κλασικούς».

Εισηγητής Θεόδωρος Γρηγοριάδης.
Τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου στις 8 μ.μ.

Βίλα Αμαλία

PASCAL QUIGNARD
ΒΙΛΑ ΑΜΑΛΙΑ

Μετάφραση: Βάνα Χατζάκη
Εκδ. ΆΓΡΑ 2008

Ο Γάλλος συγγραφέας Πασκάλ Κυνιάρ(γεν.1948), που μας έδωσε «Όλα τα πρωϊνά του κόσμου» και την «Ταράτσα στη Ρώμη», καταδύεται στην ψυχή μιας γυναίκας που επιθυμεί να μεταμορφωθεί και να επιβιώσει μέσα στις δικές της συντεταγμένες. Η μουσικός Αν Χίντεν, μια μέρα αποφασίζει να εγκαταλείψει οτιδήποτε αποτελούσε την καθημερινότητά της και τη ρουτινιάρικη σχέση της και να εξαφανιστεί. Αποποιείται κάθε στοιχείο ταυτότητας που θα πιστοποιούσε την πρότερη ζωή της και αποτραβιέται αρχικά στην Ίσκια, ένα ηφαιστιογενές νησί, στην Ιταλία, σε μια εγκαταλειμμένη βίλα, τη «Βίλα Αμαλία». Η θάλασσα, η ασύλληπτη φύση, κάποιες νέες γνωριμίες θα αναγεννήσουν μιαν άλλη γυναίκα που εμπνέεται από τη θλίψη της και συνομιλεί με την τέχνη της, βυθισμένη στην πρωταρχική θάλασσα της δημιουργίας. Η πορεία της από την Γαλλία στην Αμερική και στην Αυστραλία, ως συνέπεια της αρχικής της πρόθεσης, θα αποτελέσουν σταθμούς ενός εσωτερικού ταξιδιού αλλά και μιας αφηγηματικής περιπλάνησης που μέσα από την ποίηση και την αρμονία θα τέρψει τον αναγνώστη.
Η γλώσσα του Κυνιάρ, καθαρή, μουσική, μινιμαλιστική δεν επιτρέπει κανενός είδους απόδραση από το συμπαγές σύμπαν που έχτισε γύρω από την ηρωίδα του. Συχνά το βιβλίο μας φέρνει στο μυαλό τις παλιές καλές μέρες της Μαργκερίτ Ντυράς, γραφές που κάπως ατόνησαν μέσα στον ρεαλισμό και στην επιδειξιομανία της αυτοαναφορικής γραφής. Όμως πρόκειται για μια μοναδική απόλαυση για λεπτολόγους αναγνώστες.

Συμβολική νίκη

Με τέτοια νίκη θα πρέπει να ξαναδιαβάσουμε την Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά, το Πορφυρό Χρώμα και δεκάδες άλλα κείμενα.

Όταν γεννήθηκε ο Ομπάμα, πολλοί έγχρωμοι δεν ψήφιζαν καν ή διώκονταν.

Τίποτε να μην αλλάξει, το χρώμα άλλαξε.


Αυτή είναι η πιο μοντέρνα στιγμή του 21ου αιώνα.

Κάτι χλωμές μονοκρατορίες της Ανατολής και οικογενειοκρατορίες της νοτίου Ευρώπης φαντάζουν ωχρές. Δεν έχουν καν το "λευκό" τους χρώμα που ξάσπρισε στη βαρεμάρα και στην ανέμπνευστη πολιτική.

Βαριέμαι όσο ποτέ, εσάς Έλληνες απογόνους των παππούδων και των θείων σας, ετοιματζήδες Έλληνες, που μας κυβερνάτε οι ίδιοι και οι ίδιοι από τότε που ήρθε στον κόσμο η γενιά μου: Τρία πολιτικά ονόματα, τρεις ΦΑΜΙΛΙΕΣ σε 50 χρόνια:
θεέ μου δεν μου αξίωσες μια αλλαγή στο κληρονομημένο όνομα, ποσώς στο χρώμα και στο ήθος τους.


Τι πλήξη... Ούτε ένα πάρτι για μας.

Γιάννης Η. Παππάς ποιήματα

Η στοιχειωμένη πόλη

Πόλη των νερών.
Πόλη μου στοιχειωμένη, στα νερά της μνήμης.
Χτισμένη πάνω σε αρχαία σώματα.

Βλέπω πάνω στο γεφύρι ένα πλήθος, τόσο πολλοί.
Δεν είχα φανταστεί ότι ο θάνατος είχε τόσο πολλούς ξεκάνει.
Στέναζαν από το βάρος του θανάτου.
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Είδα γνωστούς και συγγενείς.
Τον παππού μου είδα που δεν γνώρισα,
να 'χει στην πλάτη του κρεμασμένο τον γκρα
γυρίζοντας απ' το κυνήγι.

Και ο άλλος μου παππούς
να πηγαίνει ψέλνοντας μπροστά.
Μετά ένας ένας έπεφταν απ΄ την ψηλή καμάρα.

Δεν ξέρω τίποτα.
Ήμουνα εκεί δεν ήμουνα, τα μάτια μου
δεν μπορούν πια να διακρίνουν.

Τώρα που φτάσαμε στα μισά το μαύρο ξεχωρίζει.





Η δυστυχία του θανάτου

Στον Αντώνη Φωστιέρη

Έχει παιδάκια ο θάνατος να τα νταντέψει
και να τα νανουρίσει;
Άκληρος είναι ευθυνών.

Ποιος θα δεχόταν να τον νανουρίσει ο θάνατος ;

Δυστυχισμένος είναι ο θάνατος, απόκληρος, διωγμένος.
Αιώνες μόνος δίχως φίλους.

Ποιος θα 'θελε το θάνατο για φίλο;

Ανάγωγος και αγενής είναι ο θάνατος.
Πάντα ακάλεστος και χωρίς ένα δώρο.

Ποιος θα 'θελε τα δώρα του θανάτου;

Δυστυχισμένος είναι ο θάνατος,
που ούτε ένα θάνατο δεν έχει.


Τα ποιήματα προέρχονται από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Η.Παππά Στην άκρη του ονείρου, Μεταίχμιο 2008


Ο ποιητής και η συλλογή:

Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες η πρώτη συλλογή του Γιάννη Η.Παππά με τον τίτλο Στην άκρη του ονείρου.
Στην άκρη του ονείρου, την ώρα που οι νεκροί, οι άγγελοι και οι ξεχασμένοι φίλοι περιπλανιούνται στους τόπους της μνήμης και της παιδικής ηλικίας, έρχεται η ποίηση να μιλήσει για την αλήθεια και την ομορφιά των πραγμάτων, να γίνει συλλέκτης ονείρων.
Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Η. Παππά ανήκει στη κατηγορία της ποίησης που κινείται στις αναμνήσεις, στα συναισθήματα, στις εμπειρίες και στα βιώματα του ποιητή και ως αφήγηση γεγονότων και ως ονειρική περιπλάνηση στο υποσυνείδητό του μέσω του ονείρου.
Ο αδυσώπητος χρόνος, το αναπόφευκτο τέλος, η αναπόληση της χαμένης παιδικότητας, οι τόποι της γενέθλιας γης, μνήμες και αποτυπώσεις από εικόνες ενός οριστικά χαμένου χρόνου, η αίσθηση της απώλειας και της φθοράς είναι επίσης βασικά θέματα στην ποιητική του περιπλάνηση.


Ο Γιάννης Η. Παππάς γεννήθηκε στην Άρτα (Χαλκιάδες) το 1962. Τελείωσε το Λύκειο στη Θεσσαλονίκη.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Για δύο χρόνια παρακολούθησε μαθήματα ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια της Perugia και του Bari.
Από το 1990 εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος στην Μέση Εκπαίδευση.
Υπήρξε συνδιευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού Ελίτροχος της Πάτρας (1993-1999).
Από το 2002 είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πάτρας και από το 2003 είναι εκδότης-διευθυντής του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Διαπολιτισμός (www.diapolitismos.gr).
Έχει μεταφράσει τα Ποιήματα του Cesare Pavese, εκδόσεις Printa , 2004.
Μαζί με τον ποιητή Σωτήρη Παστάκα μετέφρασε το αφιέρωμα :12 σύγχρονοι ποιητές που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πλανόδιον τχ.43, Δεκέμβριος 2007, σσ.493-570.
Από τις εκδόσεις του περιοδικού οδός πανός πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του 2008, η μετάφραση Eugenio Montale, Mottetti, Είκοσι ερωτικά ποιήματα.

Το ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Η, Παππά παρουσιάζεται την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008 στην ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ στις 8 μ.μ

Σώτη Τριανταφύλλου : απευθείας από το Ντητρόιτ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΝΤΗΤΡΟ’Ι’Τ


Panic in Detroit-2 Noεμβρίου 2008


Φέτος τον Νοέμβριο πήγα στο Ντιτρόιτ για τις αμερικανικές εκλογές∙ τον Αύγουστο του ’87 είχα πάει για μια συναυλία της Aretha Franklin. Η Aretha μόλις είχε μπει στο Rock’n’Roll Hall of Fame, κάτι που μου φαίνεται, εκτός από μια ακόμα διεστραμμένη αμερικανική επινόηση, σκέτoς εξευτελισμός. Και σαν να μη φτάνει αυτό, το Rock’n’Roll Hall of Fame βρίσκεται στο Κλήβελαντ του Οχάιο, ένα μέρος όπου κανείς δεν θέλει να πάει να χάσει τον καιρό του. Είτε μ’ αρέσει, είτε όχι, το Hall of Fame υπάρχει, και η Aretha ξετρελάθηκε απ’ τη χαρά της που τη δέχτηκαν ως μέλος. Δεν ξέρω γιατί. Για να φτάσω στο Ντητρόιτ, πήρα ένα αεροπλάνο της Northwestern – βρήκα ένα φτηνό εισιτήριο από κείνα που περιμένεις μήπως και δεν σκάσει μύτη κάποιος, και πράγματι πάντα κάποιος δεν σκάει∙ έτσι, την τελευταία στιγμή, ενώ ο πιλότος έχει πάρει κιόλας θέση στο κόκπιτ, σου δίνουν το εισιτήριο μισοτιμής. Ανεμίζοντας την κάρτα επιβιβάσεως, όρμησα στο αεροπλάνο και σωριάστηκα στη θέση με κομμένη την ανάσα. Έτσι, πήγα στο Ντητρόιτ.
Ενώ προσγειωνόμασταν, ένα άλλο αεροπλάνο της Northwestern έπεφτε μπροστά στα μάτια μας τη στιγμή που απογειωνόταν. Εκατόν πενήντα έξι άνθρωποι σκοτώθηκαν. Ο θάνατος διαγραφόταν στον ορίζοντα σε πολλαπλές εικόνες και ήχους: το αεροπλάνο χτύπησε στην αερογέφυρα του αυτοκινητόδρομου και κομματιάστηκε φλεγόμενο∙ καιγόταν με μια μεγάλη φωτιά που μαύριζε τον ουρανό. Αργότερα, μάθαμε πως επέζησε μονάχα ένα τετράχρονο κοριτσάκι που το έλεγαν Σισίλια. Τώρα η Σισίλια θα είναι είκοσι πέντε ετών.

Αυτή ήταν η πρώτη μου μέρα στο Ντητρόιτ, τον Αύγουστο του ‘87∙ μια πόλη ανάπηρη, κομματιασμένη. Σκέφτηκα το “Panic in Detroit” του David Bowie∙ δεν ήταν η πρώτη φορά που το σκεφτόμουν: ο πανικός ταιριάζει στο Ντητρόιτ. Πέντε χρόνια νωρίτερα, ενώ ταξίδευα προς την Καλιφόρνια μ’ ένα σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο, είχα ανεβεί στο Ντητρόιτ – στο Ντητρόιτ ανεβαίνεις, στο Μαϊάμι κατεβαίνεις – κι εκεί έμπλεξα με μια παρέα που άκουγε hardcore – ποτέ δεν άκουγα hardcore με δική μου πρωτοβουλία, αλλά, πράγμα παράξενο, έμπλεκα κατ’ εξακολούθηση με hardcore παρέες – και πήγαμε σ’ ένα μπαρ, το Freezer Theater, που βρισκόταν στη λεωφόρο Κας, κοντά στο Μπρονξ Καφέ όπου δούλευε ένας φίλος μου από τη Νέα Υόρκη. Έκανε καριέρα στα καφενεία του Ντητρόιτ. Καταλήξαμε όλοι μαζί στο Freezer Theater επειδή εκεί έπαιζαν hardcore οι Negative Approach, και, όπως ήταν αναμενόμενο, η νύχτα εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ο εφιάλτης ταιριάζει στο Ντητρόιτ: κάποιος βρέθηκε νεκρός στην τουαλέτα του Freezer, και η αστυνομία μπούκαρε με τον τρόπο που μπουκάρει η αστυνομία στις Ηνωμένες Πολιτείες: σαν να επελαύνει ο στρατηγός Σέρμαν στον Πόλεμο της Απόσχισης. Κι αφού μπούκαρε, ανακάλυψε σύριγγες, φακελάκια με σκόνες, ένα σωρό junk, και shit και horse, δεν θυμάμαι ποια ήταν τότε η πιο συνηθισμένη λέξη για την πρέζα. Αργότερα, στο τμήμα, προσπαθούσα να πείσω τους μπάτσους ότι είχα «ανεβεί» στο δρόμο για την Καλιφόρνια, κι ότι θα μπορούσα να έχω «κατεβεί» προς το αναθεματισμένο το Κολάμπους του Οχάιο. Είπα: «Αισθάνομαι άτυχη. Θα μπορούσα να πάρω τον αυτοκινητόδρομο που διασχίζει το Οχάιο και να τα ’χω αποφύγει όλ’ αυτά.» Πανικός στο Ντητρόιτ. «Ήρθα μονάχα για τη μουσική,» πρόσθεσα. “Music, my ass!” σφύριζαν οι μπάτσοι εξετάζοντας τα μπράτσα μας και αναζητώντας ουλές∙ «πρεζάκια!», «καταραμένα πρεζάκια!» αναφωνούσαν εν χορώ. «Θα τεζάρετε, ρε!» «Μανάδες δεν έχετε; ρε! Πατεράδες δεν έχετε;» Κοιτούσα κι εγώ τα χέρια μου που ήταν άσπιλα εκτός από τη σφραγίδα του Freezer Theater στο εσωτερικό του καρπού. Αλλ’ αυτό δεν άλλαξε τίποτα. Έμεινα στο τμήμα μαζί με καμιά εικοσαριά οπαδούς των Negative Approach, ένας από τους οποίους νοσταλγούσε το ιγκουάνα του. «Τι θα μας κάνουνε;» ρώτησα∙ απάντηση δεν πήρα. Πανικός στο Ντητρόιτ. Στην πραγματικότητα, δεν ένιωθα πανικό∙ δεν ξέρω τι ένιωθα, αλλά όχι πανικό, σίγουρα∙ ίσως είμαι ανίκανη για δυνατά συναισθήματα. Ένας άνθρωπος είχε πεθάνει στο Freezer, μια συναυλία hardcore είχε διακοπεί, βρισκόμουν σε κάποιο άθλιο αστυνομικό τμήμα κοντά στον αυτοκινητόδρομο 75, καταμεσής στο ρημαγμένο Ντιτρόιτ. Στον έλεγχο ταυτοτήτων είχα αποτύχει και παγιδευτεί: «Ποια είσαι, πού πας, γιατί είσαι μόνη σου; Τι σκατά κάνεις μόνη σου;» Απάντησα σε όλα, είπα, «είμαι μόνη μου γιατί κανένας δεν με θέλει», κι ο μπάτσος με κοίταξε με καχυποψία, με οίκτο κι έπειτα πάλι με καχυποψία. «Και πας στην Καλιφόρνια, αλλά, σου ’ρθε να περάσεις απ’ το Ντητρόιτ.» «Μάλιστα.» «Γιατί;» «Για τον Ιggy Pop, ξέρετε, για τις Supremes, ξέρετε, τους MC5, για την Κράισλερ...» Ήθελα να προσθέσω: «Γιατί με τραβάνε οι ετοιμοθάνατες πόλεις». «Και πού μένεις;» «Στο Μπρούκλυν» ― και σ΄ αυτό το σημείο ήθελα να προσθέσω, «σε μια γειτονιά που αργοπεθαίνει», αλλά πρόσθεσα, «στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, ξέρετε.» Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλυν, και τέτοια. Η γέφυρα του Μπρούκλυν, και τέτοια.

Το πρωί μάς άφησαν όλους ελεύθερους, εκτός από έναν που ήταν γεμάτος μελανιές. «Πηγαίντε να ψοφήσετε αλλού, ρε!» τσίριξε ο αρχιφύλακας. «’Αιντε!» Ήμουν άυπνη και δεν θυμόμουν ούτε πού είχα παρκάρει. Μαζί με το παιδί που είχε κατοικίδιο μια ιγκουάνα ψάχναμε γύρω απ’ τη λεωφόρο Κας, στην οδό Τζον Αρ, στη Μπρας, σ’ όλη εκείνη την περιοχή που έμοιαζε βομβαρδισμένη, κι όταν φτάσαμε λίγο πιο νότια, στο Γκρηκτάουν, θυμήθηκα πως είχα αφήσει το αυτοκίνητο έξω από το Μπρονξ Καφέ. «Μετά απ’ όλ’ αυτά, δε θα ξανάρθεις στο Ντητρόιτ,» αναστέναξε το παιδί με το ιγκουάνα, καθώς έμπαινα στο αυτοκίνητο. «Ω,» απάντησα, βάζοντας το κλειδί στη μίζα, «θα ξανάρθω. Σίγουρα θα ξανάρθω.» Ήθελα να προσθέσω: το Aladdin’s Sane ― που περιείχε το “Panic in Detroit” ― ήταν απ’ τους αγαπημένους μου δίσκους, αλλά φοβήθηκα πως ένας θαυμαστής των Negative Approach είτε δεν έχει ιδέα για τον David Bowie, είτε τον περιφρονεί. «Θα ξανάρθω,» είπα, «Ελπίζω να βρεις το ιγκουάνα σου όπως το άφησες.» Εκείνος κούνησε το κεφάλι, κι έπειτα το χέρι. «Καλή αντάμωση», είπε. So long. So long.

Έτσι, ξαναπήγα. Για χάρη του “Panic in Detroit”, και όλων των άλλων. Τον Αύγουστο του ’87, συνέβη εκείνο το αεροπορικό δυστύχημα έπειτα από το οποίο δεν είχα καμιά όρεξη να δω την Aretha∙ άλλωστε, δεν βρήκα εισιτήριο για τη συναυλία. Και παρ’ όλ’ αυτά, πέρασα το βράδυ έξω απ’ το auditorium προσπαθώντας ν’ ακούσω τι γίνεται μέσα∙ δεν άκουγα τίποτα (ηχομόνωση!) και μ’ έπιασε το παράπονο, σκεφτόμουν πόσο loser είμαι, πως ούτε μια θέση σε συναυλία της Aretha δεν μπορώ να βρω, πως βρίσκομαι στην πόλη όπου γεννήθηκε η σόουλ και κάθομαι και κλαψουρίζω μέσα στο σκοτάδι. Πως τα μάτια μου είδαν ένα αεροπλάνο να συντρίβεται στον αέρα. “Panic in Detroit”. Αλλά, καθώς σκεφτόμουν τον Bowie και την Aretha, και το “Rock’n’roll Suicide” που παρ’ ολίγο να με στείλει στον τάφο όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών, ακούστηκε μες απ’ το auditorium ένα χειροκρότημα κι έπειτα, πολύ σιγά, με διακοπές, σαν από χαλασμένο τρανζίστορ, το “The House that Jack Built”. Ίσως να το τραγουδούσε για το αναθεματισμένο το Hall of Fame ― “The House that Rock Built” ― αλλά συγκινήθηκα παρ’ όλ’ αυτά, κι όλοι μου οι φόβοι διαλύθηκαν∙ το Ντητρόιτ, η έρημη λεωφόρος Χάρπερ, τα σταυροδρόμια των εθνικών οδών όπου βρυχώνταν τα αυτοκίνητα της Τζένεραλ Μότορς, το εγκαταλελειμμένο πια Freezer Theater, τα συμπονούσα όλα∙ αναρωτιόμουν τι να σκεφτόταν ο David Bowie όταν τραγουδούσε το “Panic in Detroit”, κι αν είχε μυρίσει τον αέρα του Μίσιγκαν, τον βιομηχανικό, παγωμένο αέρα της νύχτας. Το τραγούδι από το Aladdin’s Sane λέει «σειρήνες ουρλιάζουν μες στη βραδινή μελαγχολία», άρα, συμπεραίνω πως είχε μυρίσει τον νυχτερινό αέρα στο Νητρόιτ. Που, καμιά φορά, αν είσαι τυχερός, γεμίζει από διακεκομμένες νότες, όταν η Aretha τραγουδάει “The House that Jack Built”. Τώρα, ακόμα μια φορά, το Ντητρόιτ, η πόλη που έχτισαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, απλώνεται μπροστά μου πανικόβλητο και έρημο, σαν μια στέπα.


Σώτη Τριανταφύλλου

Μια συνταρακτική παράσταση

«Η περίπτωση Σρέμπερ»
(Schreber’s nervous illness)
της Caryl Churchill



Το θεατρικό έργο «Η περίπτωση Σρέμπερ» αναφέρεται σε πραγματικά πρόσωπα και συγκεκριμένα στον Πρόεδρο του Εφετείου και καθηγητή της Νομικής στη Δρέσδη, Ντάνιελ Πάουλ Σρέμπερ (1842-1911) και το γιατρό του, δόκτορα Βέμπερ.
Ο Πρόεδρος Σρέμπερ υπήρξε έγκλειστος σε ψυχιατρικά άσυλα επί μία δεκαετία λόγω των παραληρηματικών του ιδεών, τις οποίες κατέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Απομνημονεύματα ενός νευρασθενούς» (1903).
Το τολμηρό αυτό ντοκουμέντο με τις τόσο ακριβείς, όσο και συγκλονιστικές περιγραφές της σωματικής του κατάστασης, αποτελεί ακόμη και σήμερα πολύτιμο θεραπευτικό υλικό και αξιοποιήθηκε από το Σίγκμουντ Φρόιντ στη θεωρία του για τη παράνοια και το ναρκισσισμό.
Το κλασσικό πλέον ιστορικό ασθενείας «Ο Πρόεδρος Σρέμπερ» δημοσιεύτηκε το 1911 λίγους μόνον μήνες πριν το θάνατο του Σρέμπερ, χωρίς ποτέ οι δύο άνδρες να συναντηθούν.
Ο Σρέμπερ οικοδόμησε ένα παρανοϊκό σύστημα που αξίζει το χαρακτηρισμό του Φρόιντ «Έργο τέχνης της ψυχής».
Υπέφερε από μια βασανιστική μανία καταδίωξης, έβλεπε τον εαυτό του ως θύμα φοβερών ομοφυλοφιλικών επιθέσεων από την πλευρά του «σωτήρα» γιατρού του.
Βρισκόταν σε επικοινωνία με το Θεό και με ένα πολύπλοκο σύστημα ακτινών. Παράλληλα σε συνδυασμό με διάφορες μυθολογικές παραστάσεις και ιδέες μεγαλομανίας ήταν κλητός να λυτρώσει τον κόσμο και να του δώσει τη χαμένη του μακαριότητα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι πρώτα θα μεταμορφωθεί από άνδρας σε γυναίκα. Έτσι θα γινόταν γεννήτορας ενός νέου, ανώτερου ανθρώπινου γένους, ιδέα που συμπυκνώνει με τρομακτική ενάργεια, σχεδόν προφητικά, την επερχόμενη παραφροσύνη του ναζισμού στη χώρα του.

Στο πρόσωπο του Σρέμπερ συναντιούνται αριστοτεχνικά η ψυχανάλυση και η νευροβιολογία, η πολιτική και η θρησκεία, η τέχνη και η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Η εποχή του βέβαια, μια μεταβατική περίοδος τρέλας και μελαγχολίας, ανάμεσα στον 19ο και 20ο αιώνα θυμίζει έντονα τη δική μας. Οι αναλογίες δε ανάμεσα στον μικρο-κοινωνικό δεσποτισμό του Σρέμπερ και τον μακρο-κοινωνικό δεσποτισμό του Ναζισμού, τη νέα τάξη πραγμάτων, είναι ιδιαίτερα εμφανής όπως επισημαίνει και ο νομπελίστας Elias Canetti.
Η «περίπτωση Σρέμπερ» αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως υλικό για την Κάρυλ Τσέρτσιλ που έγραψε σε μια γλώσσα λιτά ποιητική, ένα δραματικό παραλήρημα με χιούμορ και τόλμη, αρχικά για το ραδιόφωνο του BBC το 1971.
Η παράσταση με νέα επεξεργασία κλινικής καθαρότητας, παίζεται στην Αθήνα από 1 έως 16 Νοεμβρίου 2008 στο θέατρο “Altera Pars” σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου, σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία Στέλιου Κρασανάκη, σκηνικά-κοστούμια Νίκου Αλεξίου, ηχητικό σχεδιασμό Σπύρου Αραβοσιτά.
Πρόεδρος Σρέμπερ, ο Κώστας Ζαχαράκης.
Γιατρός Βέμπερ ο Δημήτρης Τσιλιφώνης
Στο ρόλο του δικαστή, ακούγεται ο Βασίλης Παπαβασιλείου.
Στο ρόλο των αχτίνων ακούγεται η Όλια Λαζαρίδου.

Η παράσταση αποδίδει στην τρέλα τη μεγαλοπρέπεια και το δράμα που της ανήκουν διερευνώντας τις σκηνικές αναπαραστάσεις της ψυχικής ασθένειας με σωματικούς κώδικες και βιωματικές πρακτικές πέρα από στερεότυπα, εγκαινιάζοντας μια νέα θεατρική γλώσσα έκπληξη «κοντά στο όνειρο και το γεγονός» κατά τον Antonin Artaud.
Το σώμα γίνεται σημείο συνάντησης της δραματικής διαδικασίας με την κοινωνική κατάσταση, του δραματικού ρόλου με τον κοινωνικό ρόλο μέσα από τις τεχνικές και τη φόρμα του καμπαρέ, όπου ο μικρό-κοσμος του Σρέμπερ συναντάται με τον μακρό-κοσμο του Ναζισμού.



1 - 16 Νοεμβρίου 2008 θέατρο “Altera Pars”, Μ.Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός στις 21:30

Εκτός Δευτέρας & Τρίτης, ενώ την Παρασκευή (7&14/11) και δεύτερη παράσταση στις 24:00

WALTER BENJAMIN

"Τον απασχολεί η φιλοσοφία της γλώσσας έτσι όπως προκύπτει από τον Μαλλαρμέ. Ο προβληματισμός γύρω από τη γλώσσα θα γίνει ένας από τους κεντρικούς άξονες της σκέψης του-το 1923 τον αναπτύσσει στο Καθήκον του μεταφραστή που έγραψε ως εισαγωγή στις Παρισινές εικόνες του Μπωντλαίρ που έχει μεταφράσει...
...η μετάφραση στοχεύει στη συμφιλίωση όλων των γλωσσών. Το νόημα βρίσκεται δέσμιο μέσα στις λέξεις-ο μεταφραστής έχει καθήκον να απελευθερώσει ό, τι είναι εγκάθειρκτο μέσα στη γλώσσα του προτύπου και να το αναπαραγάγει. Τελειωτική μετάφραση δεν μπορεί να υπάρξει γιατί οι γλώσσες αλλάζουν. Ο μεταφραστής πρέπει να παρακολουθεί την αλλαγή του νοήματος των λέξεων του προτύπου και τη συνεχή αλλαγή της δικής του γλώσσας. Να επιτρέψει στη γλώσσα του να επηρεαστεί, να διευρυνθεί από τη γλώσσα του προτύπου, και να' αποδώσει την ηχώ του..."


Εισαγωγή της μεταφράστριας Νέλλης Ανδρικοπούλου ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ Ή Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΡΑΥΣΜΑΤΟΣ στο βιβλίο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ (ΑΓΡΑ, 2004)